Odmiany miodów

Miód wielokwiatowy - pochodzi on z nektaru różnych gatunków roślin uprawnych, łąkowych, górskich czy leśnych kwitnących w sezonie wegetacyjnym. W zależności od pory zbierania naktaru przez pszczoły wyróżniamy:

• miody wiosenne jasne;
• miody letnie i jesienne występujące w całej gamie kolorów począwszy od złocistych poprzez brązowe a skończywszy na ciemnych. Wielokwiatowy miód wiosenny ma delikatny zapach kwiatowy i łagodny smak.

Miód z roślin letnich i jesiennych jest ciemniejszy, odznacza się zdecydowanym smakiem i zapachem. O wartości odżywczej i leczniczej miodów wielokwiatowych decydują cukry proste ( glukoza i fruktoza ), enzymy, biopierwiastki i składniki antybiotyczne, których więcej posiadają miody z okresu lata.

Najlepszy jest na stany alergiczne i drogi oddechowe, choroby serca i naczyń krwionośnych, wyczerpanie fizyczne i psychiczne. Zalecany też do codziennego stosowania w żywieniu osób w różnym wieku ze względu na duże walory smakowe i odżywcze.

Miód lipowy - wytworzony przez pszczoły z nektarujących kwiatów lipy, głównie drobnolistnej, uważany za jeden z najsmaczniejszych i najlepszych miodów odmianowych. Płynny ma barwę od zielonkawo-żółtej do jasno-bursztynowej, a po skrystalizowaniu jest koloru biało-żółtego lub złocistego. W smaku jest dość ostry, lekko gorzkawy, ale o przyjemnym aromacie przypominającym woń kwiatów lipy. Oprócz cukrów redukujących w jego składzie są związki charakterystyczne dla kwiatów lipy tj: olejki eteryczne, flawonidy, garbniki i enzymy o właściwościach antybiotycznych.

Zastosowanie - uważany za najlepsze lekarstwo przy przeziębieniach i chorobach z wysoką temperaturą. Stosowany jest w chorobach: dolnych i górnych dróg oddechowych, układu krążenia, chorobach dróg moczowych, nerwicach i schorzeniach reumatycznych.

Miód gryczany - ma ciemnoherbaciane do brunatnego zabarwienie i ostry lekko piekący smak. Zawiera dużo cukru owocowego oraz związki charakterystyczne dla kwiatów gryki tj. magnez, fosfor, miedź, bor i inne biopierwiastki. W miodzie tym, więcej niż w innych jest witaminy C, B1, B2, PP. Zawiera duże ilości aminokwasów ( aspiryny, glutaminy )bogaty jest w liczne enzymy.

Ma duże zastosowanie w profilaktyce i lecznictwie, szczególnie w zapobieganiu i leczeniu chorób serca, układu krążenia, miażdżycy, a także w okresach rekonwalescencji po zabiegach operacyjnych.

Korzystnie działa w stanie wyczerpania, pobudza procesy odnowy i wzmacnia organizm. Przydatny w schorzeniach wątroby, przy osłabieniu wzroku, słuchu i pamięci.

Miód rzepakowy - po odwirowaniu w stanie płynnym ma barwę słomkową, lekko zielonkawą, krystalizuje bardzo szybko w ciągu kilku dni przyjmując konsystencję kremową o kolorze białym, jasno-szarym.
Zawiera w swym składzie wyłącznie cukry proste, znaczne ilości olejków eterycznych i duże ilości aminokwasów.
Posiada duże wartości odżywcze, znalazł tez zastosowanie w leczeniu:

• chorób układu krążenia;
• serca;
• wątroby i dróg żółciowych;

Cenny jest jako środek pomocniczy w schorzeniach nerek i układu moczowego. Zawiera dużo glukozy, jest więc wchłaniany już w przełyku i wzmacnia organizm, ułatwia gojenie ran i oparzeń.

Miód akacjowy - jest bardzo jasny, swoim kolorem i konsystencją przypomina syrop cukrowy. Zawiera dużą ilość fruktozy, co sprawia, że krystalizuje bardzo wolno, przyjmując białą lub kremowo-żółtą barwę. W smaku jest słodki, o słabym aromacie znamionującym zapach kwiatów akacji.

Jest produktem bogatym w cukry proste, łatwo przyswajalne o niskiej aktywności antybiotycznej.

Używa się go w leczeniu wrzodów żołądka, nadkwasoty, stanów zapalnych błony śluzowej i jelit.
Jest cenną odżywką regeneracyjną w stanach zmęczenia, a ze względu na delikatny smak i aromat szczególnie lubiany jest przez dzieci.

Miód wrzosowy - w stanie płynnym ma barwę czerwono-brunatną i charakterystyczną galaretowatą konsystencję. Po skrystalizowaniu jest koloru pomarańczowego lub brunatnego, ma silny aromat przypominający kwiat wrzosu. W smaku jest ostry, lekko gorzkawy. Charakteryzuje się wysoką zawartością białka przyswajalnego, dużą ilością aktywnych flawonoidów. Zawiera też w swym składzie witaminy A, B2, B6, C, PP.
Aktywne biologicznie składniki miodu wrzosowego działają pozytywnie w schorzeniach:

• dróg moczowych
• nerek
• gruczołu krokowego

Wywiera cenne działanie bakteriobójcze i przeciwzapalne w schorzeniach błony śluzowej, jamy ustnej i gardła. Stosowany jest też w stanach zapalnych jelit i biegunkach.

Miód nawłociowy - pochodzi z nektarujących kwiatów różnych odmian nawłoci, która obecnie staje się dominującą rośliną na nieużytkach. Późny termin kwitnienia nawłoci (sierpień, wrzesień), doskonale wypełnia występujące w tym okresie braki w pożytkach pszczelich. miód nawłociowy w stanie płynnym ma barwę żółtą, z lekkim zielonkawym odcieniem. Krystalizuje bardzo szybko, przybierając konsystencję drobnoziarnistą barwy szarej lub białej. Ma delikatny lekko aromatyczny zapach i odznacza się przyjemnym kwaskowatym smakiem. Ma średnią, lub wysoką aktywność antybiotyczną i może znaleźć zastosowanie jako;

•  produkt  wspomagający leczenie schorzeń wywołanych przez drobnoustroje, głównie stanów zapalnych pęcherza i dróg moczowych.

Miód spadziowy - ze względu na swoje największe walory opiszę w oddzielnym poscie.